Horti-terapia

Wykorzystujemy tearapeutyczne właściwości natury i ogrodnictwa w celu poprawy zdrowia i samopoczucia.
Hortiterapia – znana również jako terapia ogrodnicza, ogrodoterapia bądź hortikuloterapia – to metoda terapeutyczna polegająca na wykorzystywaniu i czerpaniu z natury, kontaktu z roślinami i pracy w ogrodzie w celu poprawy zdrowia psychicznego i fizycznego. Ma na celu poprawę zdrowia i sfer: psychicznej, emocjonalnej oraz fizycznej. Hortiterapia nie jest psychoterapią, a uzupełnia metodę terapeutyczną przez wspieranie procesu leczenia psychologicznego i farmakologicznego.

Dla kogo?

Bliski kontakt z przyrodą, praca z roślinami czy projektowanie ogrodów mogą korzystnie wpływać na zdrowie i samopoczucie. Poprzez aktywności ogrodnicze, hortiterapia pomaga w relaksacji przyczyniając się do redukcji stresu, wzrostu samooceny, satysfakcji oraz poprawieniu skupienia i koncentracji. Terapia ogrodnicza wykorzystywana jest głównie w leczeniu zaburzeń psychicznych w tym umiejętności rozpoznawania emocji i uczuć, radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami i rehabilitacji fizycznej. Jednak nie zapominajmy o kluczowej jej funkcji, a mianowicie wspieraniu rozwoju umiejętności społecznych i emocjonalnych. Polecana jest dla każdego, niezależnie od wieku i problemów. Szczególnie powinny się nią zainteresować:

• Osoby poszukujące spokoju i odprężenia (odnalezienie wytchnienia, harmonii, spokoju i poprawy samopoczucia dzięki kontakcie z naturą)
• Dzieci i młodzież (korzystny wpływ na rozwój fizyczny, emocjonalny i społeczny)
• Seniorzy (hortiterapia jest narzędziem dbającym o stan ciała i umysłu)
• Osoby z problemami psychicznymi (depresja, stany lękowe, zaburzenia nastroju, schizofrenia czy zespół stresu pourazowego)
• Osoby z niepełnosprawnością (ogrody terapeutyczne dostosowane są do potrzeb osób z niepełnosprawnością fizyczną i intelektualną)
• Osoby z ADHD i autyzmem (hortiterapia może pomóc w poprawie koncentracji, koordynacji ruchowej oraz umiejętności społecznych)
• Osoby zmagające się z uzależnieniem (praca w ogrodzie może stać się elementem procesu zdrowienia i rehabilitacji)

W zależności od indywidualnych potrzeb z hortiterapii można uczestniczyć w sposób bierny bądź czynny. Czynny udział to wykonywanie lekkich prac ogrodniczych m.in. sadzenie, podlewanie, podcinanie, rozmnażanie roślin, wysiewanie nasion, koszenie trawników i zbieranie plonów, które samodzielnie wyhodowaliśmy. Hortiterapia czynna to także zarządzanie samodzielnymi pracami w ogrodzie. Hortiterapia bierna opiera się na obserwacji i obcowaniu z roślinami pobudzając i wykorzystując głównie zmysły, a wszystko po to, by w pełni skoncentrować się na otaczającej przyrodzie. Bierny udział pozwala poznać rośliny, warzywa i owoce dzięki zmysłom: dotyku, powonienia, smaku, a także słuchu (np szum drzew czy traw). Hortiterapia bierna skuteczniejsza jest w specjalnie do tego zaprojektowanych ogrodach tzw. ogrodach terapeutycznych w których można znaleźć różnorodne grządki, kwietniki czy krzewy. Ich rozmieszczenie także ma znaczenie, ponieważ projekt usytuowania skupia się nad dostępem dla osób z ograniczeniami ruchowymi, w tym na wózkach inwalidzkich. W tego typu przestrzeniach znajdują się również ławki przeznaczone do odpoczynku i obserwacji.
Zalety hortiterapii są liczne! Praca z roślinami: ich pielęgnacja i obserwacja daje możliwość wyrażenia kreatywności przynosząc równocześnie ukojenie i odpoczynek dla naszego umysłu. Już krótka chwila poświęcona pracy w ogrodzie może wprowadzić w stan odprężenia i budować koncentrację. Hortiterapia jest również doskonałą formą aktywności fizycznej. Znacząco przyczynia się do poprawy zdrowia ogólnego. Pamiętajmy, że ogrodoterapia nie ogranicza się wyłącznie do pracy z roślinami, bowiem najważniejszy jest kontakt z naturą.